Zarządzanie projektem budowlanym #2

Wybór najlepszego wyboru: w tym podejściu właściciel projektu bierze pod uwagę zarówno cenę ofertową, jak i kwalifikacje wykonawcy, aby znaleźć najlepszą kombinację zestawu kosztów i umiejętności.

Zobacz: gryfbet giełda

Następnym i ostatnim krokiem po tym, jak właściciel wybierze kontrahenta, jest wynegocjowanie umowy o płatności. Obie strony zazwyczaj wybierają spośród czterech modeli płatności:

Suma ryczałtowa: najczęstszym wyborem jest umowa ryczałtowa. Właściciel projektu i zleceniobiorca zbierają się na ogólnych kosztach pracy, a właściciel musi zapłacić tę kwotę, niezależnie od powodzenia projektu lub jeśli ostateczny rachunek przewyższa początkowo podaną cenę.

Opłata za dodatkowe koszty: Jak sama nazwa wskazuje, koszt plus opłata obejmuje całkowity koszt projektu, a także stałą opłatę procentową całkowitych kosztów dla wykonawcy, z których wszystkie muszą zapłacić właściciel. Jest to rozwiązanie najbardziej przyjazne wykonawcy, ponieważ obejmuje wszystkie dodatkowe koszty.

Gwarantowana maksymalna cena: przy umowie z gwarantowaną ceną maksymalną właściciel i wykonawca uzgadniają ustaloną cenę, której całkowity koszt i opłata nie może przekroczyć.

Cena jednostkowa: jeśli obie strony nie mogą uzgodnić kosztów z wyprzedzeniem, wybierają model jednostkowy, w którym właściciel płaci określoną cenę jednostkową w każdym etapie projektu.

Metoda dostarczania zagrożonego zarządzania budową

„CM at-risk” jest coraz popularniejszą metodą dostawy w Wielkiej Brytanii i na całym świecie i odnosi się do relacji biznesowych między wykonawcą, właścicielem i architektem (lub projektantem budowlanym). Za pomocą tego planu kierownik budowy zobowiązuje się do ukończenia projektu z gwarantowaną ceną maksymalną (GMP) i odgrywa dwie role: Jest on konsultantem dla właściciela poprzez rozwój i projektowanie (usługi przed-budowlane), a następnie przechodzi na generalnego wykonawcę obowiązki podczas budowy. W ten sposób zmienia się fundamentalny charakter związku zawodowego.

Oprócz działania w interesie właściciela, kierownik budowy musi kontrolować koszty budowy, aby pozostać w GMP. Ponieważ uzgodnienie gwarantuje maksymalną płatność, zwykle nie bierze się pod uwagę niskich ofert. Zamiast tego kierownik budowy będzie pracował nad realizacją celu finansowego za pośrednictwem innych dróg.

Zaletą rozwiązania CM Risk jest zarządzanie budżetem. Zanim projekt zostanie ukończony (od 6 do 18 miesięcy koordynacji między projektantem a właścicielem), kierownik budowy jest zaangażowany w oszacowanie kosztów budowy projektu w oparciu o cele projektanta i właściciela (koncepcja projektu) i zakres projektu, wszystko przy jednoczesnym osiągnięciu optymalnej jakości. Kierownik budowy musi być gotowy na ewentualne zmiany, aby zrównoważyć koszty, harmonogram, jakość i zakres projektu, jednocześnie spełniając cele finansowe.

Na przykład, zamiast przebudowy, kierownik budowy może zamiast tego zaproponować modyfikacje. Jeśli właściciel zdecyduje się rozszerzyć projekt, zespół będzie musiał dokonać korekt przed wyceną. Aby zachować kontrolę nad budżetem przed ukończeniem projektu i wezwaniem ekip budowlanych, kierownik budowy przeprowadza wizyty na miejscu i dokonuje zakupów głównych przedmiotów przed żądaniem.

Zalety: W tym przypadku kierownik budowy przyjmuje na siebie ryzyko, więc ma motywację do działania w interesie właściciela i do skutecznego zarządzania kosztami, zważywszy, że przekroczenie GMP byłoby obowiązkiem firmy zarządzającego.

Wady: Przekroczenie kosztów może kosztować zarządcę budowy dużą sumę pieniędzy. CM dopuszcza pewną zależność od błędu, więc istnieje możliwość, że zrekompensują to poprzez zmniejszenie zakresu pracy, aby dopasować ją do GMP. Ponadto, ponieważ decyzję w sprawie dobrej praktyki wytwarzania podejmuje się przed rozpoczęciem projektowania, właściciele mają trudności z ustaleniem, czy otrzymali najlepszą możliwą ofertę.

Konkluzja: Metoda dostarczania wysokiego ryzyka jest najlepsza w przypadku dużych projektów – zarówno kompletnych, jak i remontowanych – które nie są łatwe do zdefiniowania, mają możliwość zmiany zakresu lub muszą przestrzegać ściśle określonych terminów. Może być również skuteczną metodą w projektach zawierających złożoność techniczną, koordynację wielostronną lub wiele faz.

Przyspieszone techniki budowlane: Począwszy od programu Accelerated Bridge pod koniec 2000 roku, Massachusetts Department of Transportation rozpoczął stosowanie przyspieszonych technik budowlanych, w których podpisuje kontrakty z zachętami do wczesnego ukończenia i kar za późne ukończenie, i stosuje intensywną konstrukcję podczas dłuższych okresów pełne zamknięcie, aby skrócić całkowity czas trwania projektu i zmniejszyć koszty. Federalne i Kalifornijskie Ministerstwo Transportu zastosowało tę technikę również po trzęsieniu ziemi w Northridge w 1994 roku, aby przyspieszyć naprawę autostrad w rejonie Los Angeles.

Modele biznesowe dla projektów budowlanych

Proces licytacji jest zwykle spójny, niezależnie od rodzaju projektu budowlanego, ale można oczekiwać dwóch modeli biznesowych w branży budowlanej:

Kontrakty Design-Bid-Build: zarówno popularne, jak i powszechne umowy typu design-bid-build pozwalają właścicielowi wybrać kontrahenta po ukończeniu fazy projektowania przez architekta lub inżyniera.

Kontrakty typu „zaprojektuj i zbuduj”: W przeciwieństwie do projektowania-bid-build, w umowie typu „zaprojektuj i zbuduj”, fazy projektowania i budowy są obsługiwane przez tę samą stronę (zwaną projektantem lub wykonawcą projektu). Takie podejście przyspiesza zakończenie projektu, ponieważ fazy projektowania i budowy mogą odbywać się jednocześnie.

Jak wspomniano w dwóch powyższych modelach, proces licytacji rozpoczyna się wraz z fazą projektowania. Sam etap projektowania można podzielić na różne podejścia.

Koncepcje / Programowanie i wykonalność: W tym modelu ostateczna wizja budynku jest punktem wyjścia do określenia potrzeb, celów i celów. Rozważania obejmują rozmiar budynku, liczbę pokoi, sposób wykorzystania przestrzeni, a nawet kto będzie korzystał z przestrzeni. Informacje te są na ogół przechwytywane w arkuszu kalkulacyjnym zawierającym informacje o każdym pokoju, krytyczne informacje o tych miejscach oraz przybliżony kwadratowy obszar każdego obszaru.